Ο David Bowie στην τάξη. “Το πώς θα ντυθώ το διαλέγω εγώ!”

Γύρω μας όλοι ψάχνουν τι είναι αυτό το κάτι άλλο που θα ντυθούν αυτές τις μέρες, Απόκριες που’ναι. Εμείς όμως τη βδομάδα αυτή ντυνόμαστε ο εαυτός μας και γι’ αυτό φταίει ο Ντέιβιντ Μπόουι! 

 Μια μικρή ιστορία με μεγάλη όμως σημασία. Η πορεία της ζωής ενός παιδιού που από μικρό δεν ακολουθεί τα πρέπει αλλά ντύνεται όπως νιώθει. Ψέματα δεν θα πω, όταν διαβάσαμε στο βιβλίο το «ρούχα από τις φίλες του δανειζόταν, “πιο άνετα νιώθω με αυτά” έλεγε και το εννοούσε», ακούστηκαν μερικά ίου και κάποια βλέμματα απορίας και «σιχαμάρας» έκαναν την εμφάνισή τους. Δε φταίνε βέβαια τα παιδιά που τα μαγαζιά με τα ρούχα που ψωνίζουν έχουν από δω τα «αγορίστικα» από κει τα «κοριτσίστικα», που τα παιχνιδάδικα που τόσο αγαπάνε έχουν άλλο διάδρομο με παιχνίδια για το κάθε φύλο, όχι δε φταίνε.. 

Εκεί ερχόμαστε όμως εμείς για να πάρουμε τη λέξη «σιχαμερό» και να τη μεταμορφώσουμε στη λέξη «ασυνήθιστο». Και μετά από πολύ κουβέντα και προβληματισμό μεταμορφώσαμε πολλές ακόμη λέξεις! Περίεργος, παράξενος, τρομακτικός, σαν κορίτσι, μπλιαξ και ίου, όλα άρχισαν να λέγονται σιγά σιγά «ασυνήθιστα». 

Και όπως φάνηκε στη δραστηριότητα που ακολούθησε τον διάλογο, σαν να μας άρεσε λιγάκι το ασυνήθιστο στην εμφάνιση…Κάθε παιδί έφτιαξε το δικό του βιβλιαράκι «ασυνήθιστων εμφανίσεων». Τι είναι αυτό; Μια σειρά από σώματα κάθε λογής που αφού τα έντυσαν τα έμπλεξαν μεταξύ τους κόβοντας τα στα τρία και συναρμολογώντας κάθε φορά μια άλλη εμφάνιση. Κάθε βιβλιαράκι ξεκινούσε με έναν Ντέιβιντ και συνεχιζόταν όπως κάθε παιδί επέλεγε. Ο εαυτός τους, ο Χάρι Πότερ, η θεία Μαίρη, εγώ- η κυρία Δέσποινα (μεγάλο σουξέ, σχεδόν σε κάθε βιβλίο παρούσα), η μαμά, ο Ρονάλντο και ένα σωρό άλλοι χώρεσαν σε ένα βιβλίο που δεν προβλέπει μια μόνο εμφάνιση αλλά πολλούς πολλούς συνδυασμούς! Κι εκεί που το βαμμένο μάτι του Ντέιβιντ είχε αρχικά λίγο ενοχλήσει, προέκυψε ένας συνδυασμός Ντέιβιντ- θεία, στο οποίο ο Ντέιβιντ φορούσε φούστα αλλά «δεν πειράζει κυρία γιατί νομίζω θα ένιωθε άνετα μ’ αυτό». 

Το πώς ένιωθε ο Ντέιβιντ σε διάφορες καταστάσεις της ζωής του συζητήθηκε πολύ. Και ταίριαξε ιδανικά με το κεφάλαιο 16 «Νιώθω» της Γλώσσας (για σας που έχετε δευτεράκια!). Ορίστε και ένα σχετικό φύλλο εργασίας για εξάσκηση στα συναισθήματα και τους παρελθοντικούς χρόνους μαζί.

Το πώς νιώθουμε εμείς φορώντας και κάνοντας αυτά που μας λένε ότι «πρέπει» συζητήθηκε ακόμη περισσότερο και αποφασίσαμε σήμερα να ντυθούμε όπως μας εκφράζει και ας μας λένε πως δεν ταιριάζει! 

Γιατί όπως μας είπε ο Σ. «στα ρούχα δεν υπάρχει λάθος, προχωράω με πάθος!»