Κατερίνα, η μεγάλη Kόκκι που όλοι νομίζουν ότι είναι η μικρή, για τη ζωντάνια της και όχι λόγω ανωριμότητας.

Δέσποινα, η μικρή Kόκκι που όλοι νομίζουν ότι είναι η μεγάλη, για τους 3 επιπλέον πόντους μπόι κι όχι λόγω ωριμότητας.

Μπορεί και οι δύο να έγιναν λίγο μεγάλες τελευταία, αλλά συνεχίζουν να βλέπουν τα μικρά ωραία γύρω τους. Για να τα κάνουνε μεγάλα κατάλαβαν πως πρέπει να τα δούνε μαζί με άλλες κι άλλους και κάπως έτσι έγιναν δασκάλες. Για να τα κάνουν ακόμη μεγαλύτερα κατάλαβαν πως πρέπει να τα μοιράζονται και κάπως έτσι γεννήθηκε αυτό το μπλογκ.

Στα «βαφτίσια» του παρεβρέθηκαν εικονογραφημένα βιβλία, λέξεις χωρίς εικόνες, εικόνες χωρίς λέξεις και άλλες πολλές αφορμές ανάγνωσης της πραγματικότητας και άλλες τόσες αφορμές πρόσβασης στην φανταστικότητα.

Η Δέσποινα σχεδιάζει αυτά που η Κατερίνα σκέφτεται. Η Κατερίνα βάζει στη σειρά αυτά που η Δέσποινα σκέφτεται. Και κάπως έτσι για την «ανατροφή» αυτής της ιδέας γεφυρώνεται το χάος της μίας με την οργάνωση της άλλης, παρά τα 1811 αεροχιλιόμετρα που τις χωρίζουν.

Ονειρεύονται πως όταν θα μεγαλώσει θα γίνει ένα παράθυρο ανοιχτό, να φυσήξει λίγο έμπνευση σε δωμάτια που οι λέξεις είναι απλά γράμματα στη σειρά.