Η τρομερή Μιράντα στην τάξη

Το πρώτο γράμμα που μαθαίνουν τα παιδιά στην Α’ τάξη είναι το Α. Αντί να το προσεγγίσουμε μέσα από το σχολικό βιβλίο συναντούμε το Α σ’ ένα εικονογραφημένο βιβλίο. Σε μια ιστορία με νόημα, αισθητική, συναίσθημα. Σε μια ιστορία με την οποία θα ταυτιστούν, από την οποία θα εμπνευστούν.

Συναντούμε το Α στην Τρομερή Μιράντα, της Θεοδώρας Κατσιφή (εκδ. Μικρή Σελήνη). Και η μέρα μας γεμίζει με αληθινά ΑααααΑΑαααΑα!

Κι αν συνήθως διαβάζουμε τα βιβλία από έξω προς τα μέσα, για το σημερινό ανατρέψαμε τις συνήθειες. Ξεκινήσαμε παρατηρώντας την ταπετσαρία του βιβλίου που είναι γεμάτη Α. Διαλέξαμε το Α το απογοητευμένο, το Α το σοκαρισμένο, το άλλο το ενθουσιασμένο μα και αυτό της ανακάλυψης. Τα φωνάξαμε όλα και μετά κλείσαμε το βιβλίο και παρατηρήσαμε το εξώφυλλο.

Ποιος να το φωνάζει αυτό το Ααα; Και γιατί άραγε;

Υποθέτουμε πως το κορίτσι στο εξώφυλλο είναι αυτό που φωνάζει, μα καμιά φορά τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως φαίνονται εξαρχής.

Διαβάζοντας την ιστορία μαθαίνουμε πως η Μιράντα φοβάται το τέρας στην ντουλάπα. Το “τέρας” της ντουλάπας, το οποίο αφηγείται την ιστορία, φοβάται τη Μιράντα. Την Μιράντα που μπαινοβγαίνει καθημερινά στο δωμάτιο, βάζει τα κλάματα και ξεσηκώνει τους γονείς της, τους ζητά επίμονα να ψάξουν για το τέρας. Μέχρι τη μέρα που η Μιράντα ξεπερνά τους φόβους της και το φαντασιακό τέρας βγαίνει στο φως.  Και χάνεται.

Η ιστορία ξεκινά με τον προβληματισμό του “τέρατος” γύρω από τη γέννησή του. Είναι μυστήριο το πως βρέθηκα εδώ, λέει. Αλήθεια, πως γεννιούνται οι φόβοι; Τι ήταν αυτό που δημιούργησε την πεποίθηση στη Μιράντα πως υπάρχει ένα τέρας; Μήπως το σκοτάδι μας έχει οδηγήσει κι εμάς στο να δημιουργήσουμε τέρατα στη φαντασία μας; Πολλές οι αφορμές για συζήτηση με τα παιδιά γύρω από τους φόβους τους αλλά και τις αιτίες που τις προκαλούν. Η συγγραφέας δεν ακολουθεί το μονοπάτι του διδακτισμού προτείνοντας λύσεις αντιμετώπισης των φόβων. Εμμέσως όμως μας βάζει στη διαδικασία σκέψης του γιατί φοβόμαστε. Κι όταν κατανοούμε το γιατί  η αντιμετώπιση γίνεται σίγουρα ευκολότερη.

Η εικονογράφηση της Πετρούλας Κρίγκου, που συχνά ζουμάρει στα σημεία που κρύβεται ο φόβος, μας βοηθά επίσης να τον δούμε κατάματα.

Διαβάσαμε την ιστορία παρέα με πρωτάκια αλλά τώρα φαντάζομαι την ανάγνωση της με μια παρέα μεγαλύτερων παιδιών ή και ενηλίκων. Δίνεται η δυνατότητα να σκεφτούμε τι ονομάζουμε τελικά τέρας αλλά και να αμφισβητήσουμε γνωστά σε όλους μας τέρατα, όπως αυτά της Μυθολογίας – ποιος ονομάτισε την Μέδουσα τέρας και γιατί;. Κι όσον αφορά τα πιο “ανθρώπινα τέρατα” του παρόντος, έχουμε κάτι να πούμε;

Με τα πρωτάκια, αφού γνωρίσαμε την Μιράντα και συζητήσαμε τον δικό της φόβο αλλά και τους δικούς μας βρήκαμε ευκαιρία να εξασκηθούμε στη γραφή του Αα. Το χαράξαμε πάνω σε φύλλα πολυστερίνης και κάναμε τα δικά μας χαρακτικά

Εξασκηθήκαμε στη γραφή του

 το γράψαμε στον αέρα με τα χέρια μας αλλά και σε χρωματιστή άμμο

το εντοπίσαμε στις εικόνες μιας βαλίτσας γεμάτης Α. 

Το κάναμε λιγάκι πιο δικό μας.